تاثیر 8 هفته تمرین استقامتی و مکمل کورکومین بر میزان hif-1? ریه و کبد موش های صحرایی در معرض مسمومیت استات سرب

فاکتور القایی ناشی از هیپوکسی (hif-1?) به عنوان یک تنظیم کننده ی کلیدی پاسخ های مولکولی به هیپوکسی، میانجی دامنه ی وسیعی از مکانیسم های سلولی و فیزیولوژیکی لازم برای سازگاری با کاهش اکسیژن محسوب می شود. پژوهش حاضر قصد داشت با توجه به اثرات متقابل متغیر محیطی آلاینده ای چون سرب و برخورداری از نقش آنتی اکسیدانی کورکومین، از سوی دیگر در کنار تمرینات منظم ورزشی استقامتی، تغییرات مذکور را به صورت تعاملی بر میزان تغییرات شاخصی چون hif-1? ریه و کبد مورد مطالعه قرار دهد. برای این منظور60 سر موش صحرائی ویستار نر 50 روزه از مرکز انستیتو پاستور آمل تهیه شدند که به طور تصادفی در گروه های کنترل (پایه و شم)، گروه های تمرینی(تمرین+ سرب و تمرین+ مکمل+سرب) و گروه های بدون تمرین(کورکومین+ سرب و گروه سرب) تقسیم شدند. برنامه ی تمرینی برای گروه های تمرینی دویدن روی نوار گردان بدون شیب به صورت پیشرونده بین 64-25 دقیقه و با سرعت بین 22-15 متر در دقیقه به مدت 8 هفته اجرا شد. پس از 8 هفته تمرین، و 72 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین موش ها کشته شدند و بافت های مورد نظر جمع آوری شدند. اندازه گیری hif-1? با استفاده از کیت و به روش elisa استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل یافته های پژوهش از آزمون کالموگراف اسمیرنف ، آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون lsd و t مستقل در سطح p< 0/05 استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد تزریق درون صفاقی سرب باعث افزایش مقادیر سرب در گروه سرب شد. بین سطوح hif-1? ریه گروه پایه در مقایسه با گروه های سرب و تمرین،مکمل،سرب و گروه شم در مقایسه با گروه تمرین،مکمل،سرب و گروه مکمل و سرب در مقایسه با گروه تمرین،مکمل،سرب افزایش معنی دار و بین گروه های سرب در مقایسه با تمرین و سرب و گروه تمرین،مکمل،سرب در مقایسه با تمرین و سرب کاهش معنی داری مشاهده شد. همچنین بین سطوح hif-1? کبد گروه های مختلف، فقط بین سطوح hif-1?گروه سرب در مقایسه با گروه های مکمل، سرب و تمرین و سرب کاهش معنی داری مشاهده شد. نتایج حاصل از پژوهش نشان دادند که استفاده از تمرینات منظم استقامتی، می تواند اثرات ناشی از استات سرب را مهار کند و تمرین منظم ورزشی استقامتی به عنوان یک راهکار مفید و موثر در برابر اثرات و آلودگی ناشی از سرب می تواند مورد توجه قرار گیرد.